Posted by Dünyadaki toplumsal koşullar daha kaotik bir hal aldıkça, mevcut durumdan etkilenen sporcuların koşulları da zorlaşıyor. Bir sebeple ülkelerinden göç etmek zorunda kalmış bu isimlerden olimpiyata katılma hakkı elde edenler, sekiz yıldır bir bayrak altında oyunlara katılabiliyor. Ancak bu bayrak ülkelerinin bayrağı değil, Olimpiyat Mülteci Takımı’nın bayrağı.
Olimpiyat bayrağı altındaki ekip ilk olarak Rio 2016’da boy gösterdi, ikinci olarak Tokyo 2020’ye katıldı. Bu iki organizasyonda takımın üyeleri bir madalya alamazken, Kamerun kökenli boksör Cindy Winner Djankeu Ngamba, Paris 2024’te elde ettiği bronz madalyayla mülteci takımının tarihindeki ilk madalyayı boynuna taktı. Fransa’nın başkentinde, bu dezavantajlı grup için önemli bir tarihsel eşik böylece aşılmış oldu. Rio’daki ilk mülteci takımının üyelerinden olan ve Paris’teki oyunları Eurosport için takip eden Suriye kökenli eski yüzücü Yusra Mardini, deneyimlerini aktardı.
Mülteci Olimpiyat Takımı hakkındaki soruları yanıtlayan Mardini’nin röportajından öne çıkan kısımlar şöyle:
– ‘Mülteci’ denince neyi anlamalıyız tam olarak?
“Bence mülteci kelimesi, onu düşünen kişi bana ne ifade ediyorsa odur. Ben başlangıçta, mülteci olmaktan utanıyordum. Henüz 18 yaşındaydım ve mülteciliğin ne olduğu konusunda pek eğitimli değildim. İnsanların Olimpiyat Oyunları’nda yarışmamın sebebinin bir yıl önce ülkemde savaş olduğu için neredeyse hayatımı kaybediyor olmam olduğunu düşünmelerini istemedim.
Herkesin Olimpiyatlarda şansımı denediğimi anlamasını istedim çünkü üç yaşımdan beri yarışıyordum. Mülteci kelimesi benim için sadece bir terim. Hiç kimse mülteci olduğu için bir şablona konulmamalı. Bu kelime son birkaç yılda bana güç verdi ve artık ‘Tamam, ben bir mülteciyim ve bu beni durdurmayacak’ diye düşünüyorum.
Ben aynı kişiyim, sadece farklı bir ülkedeyim ve her kaynağı daha iyi olmak, dil öğrenmek ve toplumun bir parçası olmak, havuzdaki takım arkadaşlarımla arkadaş olmak için kullanacağım. Mülteci kelimesi bir şey ifade etmiyor ve kimse ona bu gücü vermemeli.”
– 2016’da Rio Olimpiyatları’na katılışınızı anlatır mısınız?
“Dürüst olmak gerekirse, inanılmazdı. 18 yaşındaydım, medyanın ilgisi çılgıncaydı. Takımın varlığının ve Suriyeli bir yüzücünün Almanya’da olduğunun duyurulmasından sonra her şey değişti. Bir gecede 300 ila 400 e-posta aldık. Gerçekten çılgıncaydı ama her anından keyif aldım. Ve altın madalyanın inanılmaz olacağını ama artık hedefimin bu olmaması gerektiğini anlamama yardımcı oldu. Çünkü benim mesajım ve hayatta yapmam gereken şey bundan çok daha büyük.
Rio Olimpiyatları kesinlikle gözlerimi ve zihnimi açtı ve bunun artık sadece benim hayalim olmadığını anlamamı sağladı. Takımı izleyen ve bizden umut ve mesaj alan o kadar çok insan var ki. Dürüst olmak gerekirse inanılmaz bir olimpiyattı, bu da çok yardımcı oldu. Ve evet, gençtim. Sanırım pek çok insan medyayla nasıl konuşabildiğime hayran kaldı ve ben de bundan keyif aldım.”
– Yaşadığınız deneyimden sonra, farklı insanları ve hikayeleri temsil eden küresel bir azınlığın sesi oldunuz ve bize gelecekte herhangi birimizin mülteci olabileceğini hatırlattınız. Şimdi muhabir olarak çalıştığınız Eurosport’ta, dünyadaki rolünüzü nasıl görüyorsunuz?
“Bu benim için inanılmaz bir fırsat. Benim rolüm, özellikle Mülteci Olimpiyat Takımı ve Olimpiyatlarla ilgili en heyecan verici hikayeler hakkında yerinde haber yapmak. Mülteciler ve sporcular olarak yaptıklarımızı neden yaptığımız konusunda farkındalık yaratmak için gerçekten heyecan verici bir zaman olacak.
Benim mesajım, bu takım için kalbinizi ve zihninizi açabileceğiniz, nasıl yarıştıklarını izleyebileceğiniz ve hikayelerini dinleyebileceğiniz bir zaman olduğu yönünde. Bu noktaya gelmek için çok zorluk çektiler. Onları yarışırken görmek ve mülteci olmanızın hayal ettiğiniz şeyleri yapamayacağınız anlamına gelmediğini tüm dünyaya göstermek beni heyecanlandırıyor.”
– Cindy Ngamba mülteci takımının ilk madalya sahibi oldu. Rio’da 6, Paris’te ise 37 kişi vardı. Hareket nasıl büyüyecek ve 2015 yılında Thomas Bach tarafından başlatılan projenin temel konuları neler?
“İlk madalyanın IOC’nin Rio 2016’dan bu yana üzerinde çalıştığı şeyin bir kanıtı olduğunu düşünüyorum. Bu bizim çok ciddi bir ekip olduğumuzu ve herkesle aynı umut ve hayallere sahip olduğumuzu gösteriyor. Madalya için yarışmak istiyoruz. Cindy Olimpiyat Ruhunu temsil ediyor. İnanılmaz biri, pozitif ve nazik. Onu konuşurken gördüğünüzde, artık bir sporcu olmasam bile, hayatta daha iyi olmak için bana çok fazla motivasyon veriyor. İşte sporun gücü bu.
Bu genç mülteciler Cindy’yi izleyecek ve benim de onun gibi olabileceğimi düşünecekler. Takım için ilk madalyayı kazanmak sporcuların profilini kesinlikle yükseltecektir. Bu takım sadece üçüncü kez var oldu ve şimdiden bir madalya elde ettik. Bu da gösteriyor ki herkes mülteci olabilir. Nereden geldiğinizin ya da kim olduğunuzun bir önemi yok.”
100 MİLYON İNSANA MESAJ
– Olimpiyatlara katılmanın sadece bir madalya kazanmanın ötesine geçen değeri hakkında pek çok tartışma yapıldı. Paris’te olmak 37 mülteci sporcu için ne anlama geldi?
“Bence Mülteci Olimpiyat Takımı’nın Olimpiyatlarda olması gerçekten çok önemli çünkü dünyaya, başımıza kötü bir şey geldikten sonra hepimizin ayağa kalkabileceği mesajını veriyorlar çünkü bu sporcular buraya gelebilmek için gerçekten zorlu bir yolculuktan geçtiler. Kolaylıkla pes edebilirlerdi ama ‘hey, ben yarışmak istiyorum, hayallerim için savaşmak istiyorum’ dediler. Takıma çok büyük saygı duyuyorum. Bu aynı zamanda yerinden edilmiş 100 milyondan fazla insana da bunu yapabilecekleri mesajını veriyor.”
“SPOR DEĞİŞİM İÇİN BİR ARAÇ”
– Afgan sprinter Kimia Yousofi resmi olarak delegasyonun bir parçası değildi çünkü bir kadının spora katılması ahlaka aykırı bir davranış örneği olarak görülüyordu. 100 metre yarışının sonunda, üzerinde kalemle yazılmış dört kelime bulunan bir pankart kaldırdı: “Eğitim, spor, haklarımız.” Bu görüntü tüm dünyayı dolaştı. Önemli sosyal ve siyasi meselelerin ele alınmasında sporun rolü nedir?
“Sporun ve Olimpiyat ruhunun gücünün inanılmaz olduğunu düşünüyorum çünkü spor ve eğitim el ele gidiyor. Bir sporcu olduğunuzda, her gün nasıl başarısız olacağınızı öğreniyorsunuz; hayatı nasıl yaşayacağınızı öğreniyorsunuz. Hedeflerinizin peşinden nasıl gideceğinizi öğreniyorsunuz. Benim için sporun yanında eğitim de çok önemli çünkü sporcuların kariyer sahibi olması çok önemli.
Avukat, mühendis, sporcu ya da her ne olmak istiyorlarsa, belki de bir sanatçı olmayı hayal edebilmeleri herkes için olmalı. Bunun gerçekten önemli olduğunu düşünüyorum çünkü spor ve eğitim el ele gider ve eğitim size hayatta istediğiniz her şeyi başarmanız için temel sağlar. Spor aynı zamanda değişim için bir araç olabilir ve insanları bir araya getirir. Birlikte olduğumuzda çok daha güçlü oluyoruz ve dünya genelindeki sorunlara ilişkin farkındalık yaratabiliyoruz.”